Wat betekent het voor jou om je masker(s) af te zetten en je op een positieve manier kwetsbaar op te stellen? Voor mij is het de kwaliteit van echt, benaderbaar, aanraakbaar en doordringbaar zijn. We hebben nog steeds moed nodig om onszelf zo te laten zien en uit een oude, gesocialiseerde mal te breken. Jammer, want we maken het onszelf onnodig moeilijk.
Het nieuwe motto is: trek je oude harnas uit en laat je gevoelens zien. Kwetsbaarheid maakt je sterk - want op het moment dat ik het accepteer als een deel van mezelf, verliest het zijn bedreigende aard. Tenminste, zo ervaar ik het.
Waar kun je je maskers afzetten, jezelf onthullen - jezelf nog menselijker en eerlijker laten zien in je manier van zijn, van jezelf zijn? Het vereist een opmars van vertrouwen en je genegenheid - in de zin van "ik leun naar je toe". Dit maakt het voor iedereen gemakkelijk om elkaar te ontmoeten. In de New Work-beweging is deze kwaliteit een basisvereiste. Ik deel mezelf en geef een voorschot van vertrouwen, zodat de dingen tussen ons opwarmen. Wat is hier echt belangrijk? De angst verliezen om kwetsbaar te zijn, want: Dat zijn we. En dan? Laten we het accepteren en onszelf omarmen. Meer inspiratie vind je in mijn soundbite:
Ik nam deze foto toen ik negentien was en als au pair in Parijs woonde. Ik verhuisde van een kleine stad naar Parijs en kende daar niemand. In die tijd onderzocht ik het onderwerp "eenzaamheid" en groeide ik ervan. Klinkt als een succesverhaal... Dat is het ook, maar zo voelde het niet toen ik er middenin zat. Het was eng, ontmoedigend, uitputtend en moeilijk om mee om te gaan. In die tijd had ik zo weinig echte eigenwaarde en zelfvertrouwen dat mijn maskers en aangeleerde gedragsstrategieën van vitaal belang leken om te overleven. Vandaag weet ik dat maskers bedekken maar niet beschermen. Ze verhinderen precies waar we echt naar op zoek zijn: Echt contact, verbinding en verbondenheid. En uiteindelijk om aardig gevonden te worden omwille van onszelf.
